Leczenie chorych po transplantacji wątroby inhibitorami proteazy

Opublikowano kolejne rezultaty obserwacji chorych po transplantacji wątroby leczonych przeciwwirusowo terapią 3-lekową z inhibitorem proteazy.
Obserwacje obejmują 101 chorych w 5 ośrodkach. 90% z nich leczono telaprevirem, a 10% boceprevirem.
Chorzy przyjmowali następujące leki immunosupresyjne:
66% chorych przyjmowało cyklosporynę,
23% – takrolimus,
27% – kortykosteroidy,
72% – mykofenolan mofetilu lub mykofenolan sodu.

Niewykrywalny poziom wiremii HCV obserwowano:
po 4 tygodniach u 55% chorych,
po 8 tygodniach u 63% chorych,
po 12 tygodniach u 71% chorych.

W 14% przypadków leczenie należało przerwać z powodu skutków ubocznych.
49% pacjentów wymagało transfuzji krwi.
86% wymagało podania czynnika wzrostu granulocytów,
79% wymagało podania erytropoetyny.
78% wymagało redukcji dawki rybawiryny.
32% miało kłopoty z nerkami (wzrost kreatyniny o 0,5 mg/dl).
2% przeszło odrzucanie przeszczepu.

Dawki leków immunosupresyjnych musiały być obniżone średnio:
cyklosporyna z 200 mg do 50 mg,
takrolimus z 1,0 mg do 0,06 mg (to nie jest literówka!)

http://www.familypracticenews.com/news/infectious-diseases/single-article/triple-therapy-boosts-hcv-response-after-transplant/afd25acc3de85e01909c599b39ea5c97.html